Aardbeien roomijs zonder melk

Hebben jullie al gezien wat een prachtige dag het is vandaag? Niet meer zo heet, een klein briesje, een lekkere temperatuur om in actie te komen. Vandaag maak ik iets makkelijks en snels. Bij voorkeur doe ik dat altijd, maar deze keer maak ik heel snel aardbeienijs, romige en zonder melk. Ik kom net terug van de autogarage waar de garage-eigenaar mij openhartig zijn verhaal heeft verteld met een prachtige levensles. Een mooi verhaal over de ontmoeting met een schoenenpoetser zoals Paulo Coelho (de Alchemist) het bedacht zou kunnen hebben.

Na vijf jaar lang alles te hebben gegeven was hij op. Keihard werken is niet erg, maar jezelf voorbij lopen houd je al die tijd niet vol. Twee weken geleden kwam hij terug van een acht maanden lange trip naar zijn thuisland Marokko. Daar had hij weer de rust en de energie gevonden om zichzelf op te laden. Hij had ingezien dat alle mensen om je heen al je energie geven niet werkt als je jezelf niet af en toe iets geeft. Liefde. Rust. Geluk.

Hengelen aan zee

Van de één op de andere dag, had hij het inzicht dat het zo niet langer kon. Afstevenend op een burn-out trok hij aan de handrem (het is tenslotte een man van de auto’s en die blijken een perfecte metafoor voor zijn verhaal; bijtanken, de olie verversen, etc.) en vertrok met de Noorderzon naar Marokko. Weg. Terwijl de garage op de achtergrond gewoon bleef draaien zoals altijd, deed hij zelf een poging om weer van het leven te genieten. Ontbijt met stokbrood voor maar tien cent, tussen de middag warm eten met de familie en ’s middags een siësta van een uurtje of twee. ‘Daarna sta je op, ga je douchen, aankleden en vertrek je naar de bergen of de kust “want Marokko heeft alles”. Een beetje hengelen, bakje perziken mee, mini-barbecue mee, veel heb je daar niet nodig.’

Het leven kan inderdaad zo simpel zijn. Maar zie daar in Nederland maar eens aan te ontkomen, met alle sociale en financiële verplichtingen. Al hengelend aan zee dacht hij na over zijn leven in het hectische Nederland en over het ontspannen leven daar, waar mensen gelukkig zijn met wat ze hebben. ‘Zelf de armste straatman is nog gelukkiger dan de rijkste miljonair in Nederland.’

• 

• 

Het verhaal van de schoenenpoetser

‘Wat je daar veel ziet’, zegt hij, ‘zijn van die schoenenpoetsers’.  ‘Ik doe dat niet hoor, dat voelt vernederend. Maar nadat ik een van hen iemands schoenen heb zien mooi maken, vraag ik hem wat hij daar nou mee verdient, “vijf Dirham” antwoord de man. Vijftig eurocent is dat. Op de vraag waarom hij dit werk doet, antwoord de schoenenpoetser: “Vandaag poets ik twintig paar schoenen en heb ik tien euro om mijn kinderen van een maaltijd te voorzien. Ik koop misschien een flesje drank, ik rook een sigaretje en morgen doe ik het weer hetzelfde. Als ik vandaag trek heb in iets lekkers, neem ik het. Leef vandaag en geniet van wat je vandaag kunt hebben. Stel niet alles uit tot morgen wanneer je het misschien niet meer kunt krijgen, want wat morgen brengt, dat weet je niet!” dat vond ik een wijze les, want zo is het. In feite heb je niet veel nodig om gelukkig te zijn.’

‘Geniet vandaag, wat morgen brengt weet je niet!’

Marokkaanse schoenenpoetser

En nu? Vraag ik hem. Het lijkt me dat je weer even moet wennen om hier terug te zijn? Hij verontschuldigt zich voor zijn rare zinnen ‘ik ben het Nederlands weer even ontleerd in die acht maanden’, maar hij ziet er gelukkig uit. Voldaan en wijs. ‘Misschien ga ik wel terug’, zegt hij. ‘Voorgoed’. ‘Ga je mee?’ Aan zijn diep donkere stralende ogen zie ik dat hij het meent.

Hij heeft het licht gezien en weet wat hij nodig heeft om gelukkig te zijn. Ik bedank hem voor zijn mooie verhaal en loop voldaan en onder de indruk terug naar mijn auto. Volgende week moet mijn auto terug naar de garage, misschien dat ik iets lekkers voor hem maak. Een bedankje voor de herinnering om het leven te vieren.

Gratis levenslessen

Zal dit verhaal dan nu een hint zijn voor mij? Dat ik ondanks mijn zelfgekozen bestaan als ZZP-er toch ook nog teveel vast zit aan regeltjes en verplichtingen? Wat wil ik nou eigenlijk echt? Het is een vraag waar ik mee blijf worstelen ook al doe ik op het merendeel van de dagen de dingen die ik graag wil doen, toch? Of houd ik mezelf voor de gek? Ik wens voor hem dat hij dat gevoel kan vasthouden.

In de post over mijn moeder laatst probeerde ik jullie zelf zoiets te vertellen. Leef nu! Wees bewust van wat je hebt en geniet ervan of doe er iets aan. Kies niet altijd voor de veilige weg. Het is niet altijd makkelijk, maar het brengt je je wel op het pad van geluk. Misschien schreef ik het ook wel omdat ik zelf die herinnering nodig had. In ieder geval weet ik dankzij alle lieve reacties dat er veel mensen zijn, die geraakt zijn door die post. Lezers die ontroerd zijn geraakt, lieve bloggers die bedanken voor de reminder en fantastische vriendin die het motto gelijk omarmd heeft door afgelopen week een retro caravan te kopen en mij met een knipoog zegt: ‘je leeft tenslotte maak één keer. We doen het nu het kan’. Zulke verhalen zijn heerlijk hè? En we hebben het echt allemaal in ons!

Genieten van mijn eigen aardbeienijs

Ik omarm mijn eigen motto door heerlijk aardbeienijs te maken, ook al vind ik dat ik er geen tijd voor heb. Bij dit ijsrecept heb ik gebruik gemaakt van mijn KitchenAid roomijsmaker die al sinds de bosbessen sojayoghurtijs werkloos in de vriezer staat te wachten, dus tijd voor wat actie! Heb je een andere ijsmachine dan verwacht ik dat je daar zonder problemen ditzelfde ijs mee kunt maken.

‘Let’s celebrate life!’
xx